Djúpt inn í ameríska suðrið; PFC (Pukgränden steiktur kjúklingur) meðgulum maís og hrásalati

Í Svíþjóð er fátt um veitingastaði sem selja viðskiptavinum sínum djúpsteiktan kjúkling. Þeir finnast í Danmörku en ekki hér. Af hverju veit ég ekki! Kannski hefur það að gera með að Svíum þykir of vænt um heilsu sína til að leggja sér slíkt til munns. En það er stundum þannig að á sunnudögum og bara stundum, að þá langar mann óheyrilega mikið í feitan, safaríkan, djúpsteiktan kjúkling. Ég er hræddur um að margir viti hvað ég er að tala um. Og það er fátt betra sem læknar syndina ljúfu á jafnsnarpan hátt og nokkrir bitar af þessum umrædda djúpsteikta kjúklingi. Það hlaut því að koma að því að ég myndi reyna að gera þetta sjálfur.

Þetta er búið að eiga sér langan aðdraganda. Ég er lengi búinn að ætla að gera þetta. En það er bara eitthvað við það að djúpsteikja mat. Ekki það að mér finnist hann vera vondur... ALLS EKKI! Maður veit bara hversu óhollur hann er ... fjandinn - þetta liggur í fitubaði í tuttugu mínútur. Óhollustan er öllum augljós ... augljós! Þannig að það að taka meðvitaða ákvörðun um að elda djúpsteiktan mat er ávísun á óh0llustu. Óhollustu ... ekki einu sinni sleipur pólitíkus gæti blaðrað sig í kringum þá augljósu staðreynd. En þetta er bara svo gott - svo fjári gott og svona er þetta með freistingarnar! Þetta byrjaði með djúpsteiktum skötusel (á reyndar eftir því að blogga hann). Hann braut eiginlega ísinn, og djö... var hann góður. Borinn fram með heimagerðu aoli og brakandi salati. Þar tók steininn úr. Næst var kjúklingurinn.

Og það er ekki beint hægt að segja að þennan rétt eldi maður óvart - alls ekki. Ef gera á þetta rétt, tekur meðferðin á kjúklingum um sólarhring. Þannig að undirbúningur óhollustunnar er vandlega meðvitaður. Sem er að vissu leyti ágætt, þá kemst maður aukaferð í ræktina, maður hjólar út í búð að versla, fer aukaferð upp tröppurnar, andar oftar á mínútu - allt hjálpar! Allavega með samviskubitið. Hvernig líður manni svo eftir að hafa borðað svona mat, troðið sig út af djúpsteiktum kjúkling? Blanda af sælu og samviskubiti - ein besta tilfinning sem finnst!

Djúpt inn í ameríska suðrið; PFC (Pukgränden steiktur kjúklingur) með gulum maís og hrásalati

Áður en ég gerði atlögu að þessum rétti fór ég í nokkuð vandaða heimildavinnu, skoðaði margar uppskriftir á netinu, sá nokkur myndbönd og gluggaði í nokkrar matreiðslubækur. Þannig lærði ég eina góða reglu; að krydda kjúklinginn - krydda hann ríkulega. Og ekki bara einu sinni - heldur á nokkrum stigum. Sjálfan kjúklinginn, hveitið sem honum er velt upp úr, og svo eftir steikingu. Vík að því síðar.

Ég gerði þennan rétt seinast þegar ég var með foreldra mína í mat. Pabbi hafði frétt af því að við hefðum prófað þetta fyrir nokkrum mánuðum og hann heimtaði að fá að prófa þetta líka. Og hvernig er hægt að neita þeim frábæra manni um nokkurn hlut - aldrei neitaði hann okkur um neitt - þannig að það var þá ákveðið. Tveir kjúklingar voru keyptir og voru hlutaðir niður í átta bita. Bringur, vængi, leggi og upplæri; sextán bitar samtals.

Bitarnir voru kryddaðir rækilega með salti, pipar og hvítlauks/laukkryddi og látnir standa í nokkrar mínútur á meðan marineringin var undirbúin. Í flestum uppskriftum er kveðið á um "buttermilk" sem mér skilst að sé einhverskonar hálfsúr afrenningur í mjólkurframleiðslu, þegar verið er að framleiða smjör úr rjóma. Þá sé þetta eitthvað sem rennur af. Alltént er ekkert svona til í Svíþjóð - heldur notaði ég bara filmjölk sem er heldur þykkari.

Hellti tæpum lítra af filmjölk í plastfat, síðan fullt af salti (2-3 tsk), heilmikið af nýmöluðum pipar, heilum mjög smátt skornum rauðum chilli, 2-3 matskeiðar af paprikudufti, 2-3 tsk af laukdufti, 6-7 smáttskorin hvítlauksrif, 2-3 tsk af timian, 1-2 tsk af cheyenne pipar, safi úr 1-2 sítrónum. Þá var kjúklingabitinum bætt saman við þannig að það huldi vel kjúklinginn. Plastílátinu lokað og skellt í kæli í sólarhring. Þetta er, sko, ekkert eins og að vera í bíltúr og alveg óvart, grár eftir gærkvöldið "  aka framhjá KFC og lenda í því að kaupa Tower Zinger.  "This is premeditated murder baby!".

Daginn eftir er svo kjúllinn sóttur inn í ísskáp, tekinn upp úr mjólkinni, hristur vel þannig að allt sem er "umfram" fellur af. Síðan er honum velt upp úr bragðbættu hveiti (hveiti, salt, pipar, lauk, hvítlaukskrydd) og síðan settur á grind. Einstaka biti þarf að fara nokkrar ferðir í hveitið til að hjúpa alveg. En allt sem er "umfram" er hrist af. Þá er ekkert annað að gera en að djúpsteikja. Heimildir mínar sögðu að best væri að hálfdjúpsteikja, þannig að bitinn sé hálfur í kafi. Að slíkt væri trygging fyrir safaríkum og vel elduðum kjúkling. Sel það ekki dýrara en ég keypti það. 10-12 mínútur á hvorri hlið þangað til að kjúklingurinn var orðin fallega gullinbrúnn. Sé hitanum stjórnað vel - 180 gráður - þá á þetta ekki að taka meira en 20-24 mínútur. Maður er pínu áhyggjufullur í byrjun og því er upplagt að taka einn bita frá og skera í. Sé hann ekki til, steikja lengur. Sé hann til, borða hann og klára svo að elda. Þegar kjúklingurinn er tilbúinn þá er rétt að leggja hann á pappír og láta olíuna renna af. Engar áhyggjur - við höfum nægan tíma - hann helst heitur í drykklanga stund á meðan dúttlað er í restinni af eldamennskunni.

Hrásalatið var ekki flókið. 1/3 hvítkálshaus, 3 gulrætur, 2 epli, 2 msk af sýrðum rjóma, 2 msk af mayjónesi, hálfur dl af appelsínusafa. Grænmetið fékk eina salíbúnu í gegnum grænmetiskvörnina, blandað saman og síðan var hitt hrært saman við. Með matnum vorum við líka með maískólfa, vafða inn í álpappír og bakaðir í ofni við 180 gráðu hita í 45 mínútur.

Svo er bara að setjast að borðum og njóta. Raða bitunum á disk, hrásalat og svo ein saltaður og smurður maískólfur. Með matnum drukkum við bara bjór. Ég held að það passi best með svona mat. Ekta comfort mat!

Bon appetit!