Nýtt gómsætt lasagna með hvítlauksbrauði og fersku salati

Eins og oft áður hefst bloggið á því að ég hafi verið á vaktarunu, sem er rétt, þess vegna hefur verið lítið bloggað - mikið af tíma manns er varið í vinnunni. Ég er búinn að vera á vakt undanfarnar fimm nætur. Það er búið að vera mikið að gera. Eins og fram hefur komið fréttum hefur verið mikið álag á bráðamóttökunni síðustu daga. Sem betur fer vinnur mikið af frábæru fólki á bráðamóttökunni og maður vonar að fólkið sem notar þjónustuna finnur hverslags afburðafólk velur að vinna á þessum stað. Sem einn af mörgum í stóru teymi veit maður að maður er umkringdur góðu og vönduðu starfsfólki. Og ekki veitir af!!!

Talandi um starfsfólk bráðamóttökunnar þá var einn af starfsmönnum hennar, Guðrún María, sem er læknir í sérnámi í Svíþjóð í bráðalækningum, heima á Fróni í sumarfríinu sínu. Og að sjálfsögðu var hún að vinna í sumarfríinu! Hún sagði mér frá góðu matarboði sem hún fór í á dögunum. Þar sagði hún mér frá lasagnarétt í einni af bókum Jamie Oliver, Jamie's Dinners, sem er afar góð matreiðslubók. Ég hafði lesið þessa uppskrift, en þó aldrei látið til skarar skríða að búa til þennan rétt. Og hann er frábær.

Ég var einnig að vinna með dönskum lækni um helgina, Ulrik heitir hann, þvílíkur nautnaseggur - ég fylltist bara lotningu. Hann er það sem kallast coffeegeek og þá er vægt til orða tekið. Hann sagði mér allt frá aðaláhugamáli sínu um helgina, sem er kaffiristun, bruggun og neysla. Eftir spjallið við hann var ég svo uppveðraður að það endaði með þvi að þegar ég vaknaði eftir vaktina í dag fór strax á Barónstíginn og keypti mér kaffivél - Rancilio Silvia - svona ekta expresso vél - og nú hefst sá leiðangur. Framundan er almennilegt kaffi, cappucino og latté. Ruddinn verður alveg lagður á hilluna. Búinn að gera nokkra bolla af kaffi síðan að ég kom heim með vélina - þvílíkur lúxus.

Nýtt gómsætt Lasagna með hvítlauksbrauði og fersku salati

Eins og áður sagði er þessi uppskrift að miklu leyti fengin frá Jamie Oliver úr bókinni hans Jamie's Dinner's. Þessi réttur var í kaflanum sem einn af hans uppáhaldsréttum. Eins og oft áður þegar verið er að breyta úr erlendum uppskriftum í íslenskar þarf aðeins að hagræða hráefninu. Ég breytti úr butternut squash í sætar kartöflur og bætti einnig sveppum við í uppskriftina.

Fyrst var 1 1/2 smáttskornum rauðlauk, tvær smátt skornar gulrætur, 6 smáttskorin hvítlauskrif steiktar upp úr 3 msk af jómfrúarolíu þar til það var farið að gljáa. Þá var 500 gr af gúllasi sem hafði verið skorið nokkuð smátt (svona munnbitar) ásamt 200 gr af beikoni sem hafði verið skorið í bita bætt við og steikt um stund. Svo var tveimur dósum að niðurskornum tómötum bætt á pönnuna. Svo einni dós af tómatapúrru, 100 ml af vatni, 2 glösum af rauðvíni, 2 lárviðarlaufum, 1 tsk af kóríander dufti og svo hnífsoddi af kanil. Því næst var sett 1/3 búnt af steinselju, basil og lauf af 3 rósmaríngreinum - allt smátt saxað niður. Leyft að sjóða um stund á meðan restin af máltíðinni var undirbúin.

Ég bjó ekki til hefðbundna bechamel sósu - þessi var mun fljótlegri (komin frá Jamie Oliver). 500 gr af kotasælu, 2 dósir af 10% sýrðum rjóma var blandað saman í skál og því næst var 1 dós af smátt skornum ansjósum í ólívuolíu bætt saman við. Ein stór sæt kartafla var flysjuð og skorin þunnt niður. Einnig var 150 gr af sveppum skorið þunnt niður.

Þessum hráefnum var svo raðað niður, fyrst smá olía í botninn, svo lasagnablöð, svo hvíta sósan, kjötsósa, sætar kartöflur, sveppir. Þetta var endurtekið þar til að djúpt fat var fullt af gómsætu lasagna. Parmesanosti og goudaosti var dreift yfir og bakað í 40 mínútur þar til tilbúið.

Borið fram með hvítlauksbrauði og einföldu salati; græn lauf, ólívur, rauðurlaukur, tómatar. Með matnum var gott rauðvín. Maturinn var mjög ljúffengur. Þessi verður endurtekin ... ekki spurning.

Bon appetit!

Meiriháttar pastaréttur með lambakjöti og muldum valhnetum

Ég gerði þennan pastarétt núna á sunnudaginn var, en þá fékk ég góða vini okkar hjóna og nýja strákinn þeirra í heimsókn. Litli strákurinn er rétt tæplega mánaðargamall og alveg gullfallegur. Það var ekki mikið haft fyrir honum svaf meira og minna allt kvöldið, aðeins tíst í honum af og til.  

Ég er aðeins eftirá með bloggið - næ ekki alveg að vera current - þannig að síðustu færslur eru nokkra daga gamlar þegar þær birtast. Einnig skulda ég nokkrar færslur sem ég kem til að birta þegar aðeins meiri tími gefst til. Það er búið að vera ansi mikið að gera í sumar. En það er bara stundum svoleiðis.

Hugmyndin af þessum rétt er fengin frá Nönnu Rögnvaldsdóttur matargúrú. Ég á bókina hennar Matarásten rétturinn var ekki í henni heldur í litlum bæklingi sem fylgdi með tímaritinu Gestgjafanum. Sá bæklingur var tileinkaður lambakjöti og þar lýsir hún einum pastarétt þar sem lambakjöt kemur við sögu. Man ekki alveg hvernig sú uppskrift hljómaði en hugmyndin um lambakjöt með pasta í svo jómfrúarolíuuppbyggðri sósu fékk að fljóta yfir í mína uppskrift. Maturinn heppnaðist ákaflega vel og það er vel þess virði að gera þessa uppskrift aftur.

Meiriháttar pastaréttur með lambakjöti og muldum valhnetum

Ég keypti tvær miðlungsstórar lambalærissneiðar, kannski um 450 gr, sem ég þvoði og lagði í eldfast mót. Svo var heimagerðri hvítlauksolíu dreift yfir, því næst 50 gr af valhnetum sem höfðu verið muldar í mortéli og í lokin 1/6 búnti af ferskri steinselju. Saltað og piprað. Þessari blöndu var svo nuddað vel í sneiðarnar og þær svo bakaðar í 180 gr heitum ofni í 20 mínútur.

Á meðan lærisneiðarnar voru í ofninum skar ég 200 gr af sveppum niður í grófar sneiðar, hitaði 3 msk af hvítlauksolíu (með miklum hvítlauk) á pönnu og steikti svo sveppina þar til þeir fóru að brúnast aðeins. Þá var 20 gr af muldum valhnetum bætt saman við og steikt áfram. 3 msk af rjómaosti með pipar var svo bætt útí og í lokin 30 gr af rifnum parmesanosti sem fékk að bráðna samanvið. Saltað og piprað. Ferskri steinselju, kannski 1/3 búnti var svo bætt útí. Þegar lærissneiðarnar voru tilbúnar, voru þær skornar í þunnar sneiðar, og bætt útí pönnuna ásamt öllu hráefninu í eldafasta mótinu (þetta var skafið út með sleikju til að fá allt góða bragðið).

Gott pasta, ég notaði pipe rigate - sem eru bogin rör, er soðið í miklu söltuðu vatni samkvæmt leiðbeiningum. Þegar pastað er orðið al dente er vatninu hellt frá og sósunni á pönnunni hellt saman við pastað og blandað vel saman. Saltað og piprað eftir smekk og skreytt með smávegis steinselju og nýrifnum parmesan osti.  

Með matnum bar ég fram hvítlauksbrauð og salat; smávegis af klettasalati, 2 niðurskornir plómutómatar, mulin fetaostur og nokkur olíulegin þistilhjörtu.

Með matnum var svo gott ítalskt rauðvín. Smakkaðist afar vel.

 Bon appetit

Grillað kebab með jógúrtsósu og heimagerðu tómatmauki

Bróðir minn átti afmæli núna rétt fyrir helgina. Litli bróðir orðinn 26 ára gamall...OMG. Hann, eins og allir, er að eldast. Ég er með svona aldurskomplex, mér lýst ekkert á hvað árin eru að færast hratt yfir. Mér finnst, eins og svo mörgum öðrum, tíminn líða alveg hreint á ógnarhraða. Það er eiginlega alltaf föstudagur (eða mánudagur...fer eftir andlegu ástandi) og vikurnar þjóta áfram. Þannig að það er um að gera að njóta augnabliksins eins og maður getur. Þá verða alltént minningarnar góðar.

Þessi vika er búinn að vera miklu skaplegri en undanfarnar vikur. Eins og getið hefur verið í fréttum, þá vantar mannskap á spítalana á sumrin (þeas. meira en á veturna) og þeir sem eru í vinnu þurfa að vinna lengri daga og vinna hraðar. En þessi vika var frábrugðin fyrri vikum, það var gott að vera bara í dagvinnu þessa vikuna, vera búinn í fyrra fallinu og ná að slaka aðeins á. Góð tilbreyting.

Þessi réttur sem á eftir kemur var tilraun til að útbúa kebab stemmingu á snöggan hátt. Ég held að margir Íslendingar tengi kebab helst við að vera niðri í bæ á djamminu. Þegar kebabstaðurinn opnaði niðri í miðbæ varð flóran í fylleríismatarmenningu Íslendinga aðeins alþjóðlegri. Hér á árum áður var það fyrst pulsan sem er nátturulega sígild, svo Hlöllabátar og Nonnabitar. Svo minnir mig að einhvern tíma hafi verið hægt að fá kínarúllur í einum básnum - en ég gæti verið að rugla, maður var náttúrulega í glasi. Svo kom kebabið, ansi gott svona síðla kvölds, sem nætursnarl eða í versta falli snemmkominn morgunverður. Maður hefur alltént slafrað í sig ansi marga kebabba á háskólaárunum eftir erfiðar vísindaferðir þegar fór að halla undir morgun. Nokkuð sannfærður að það hafi gert manni gott, allavega hvað samkvæmiskveisuna sem oft hrjáir mann daginn eftir.

Grillað kebab með jógúrtsósu og heimagerðu tómatmauki

Eins og áður sagði þá var þetta einföld eldamennska. Undirbúningurinn fólst aðallega í því að skera hráefni niður, þræða upp á tein og undirbúa fyrir grillið þannig að það varð allt tilbúið á sama tíma. Ég á svona flata plötu til að nota á grillið í staðinn fyrir rimla, það hentar vel til þess að steikja þunnar sneiðar sem annars eiga í hættu að detta á milli rimlanna.

Ég hafði tekið klump útúr frystinum nokkru áður og leyft að þiðna í ísskápnum. Klumpur er sæmilegur biti, ekki mikil fita í honum. Ég skar hann þunnt niður og penslaði með hvítlauksolíu. Sneiðarnar voru svo steiktar örstutt á plötunni og voru svo færðar á efri hluta grillsins á meðan annað kláraðist. Saltað og piprað. Afar einfalt!

Jógúrtsósan var líka einföld. Ég geri oft svona jógúrtsósur, mér finnst þær afar góðar - léttar og frískandi. Í þetta sinn tæmdi ég tvær jógúrtdósir, hrein jógúrt, og bætti síðan fjórum stórum pressuðum hvítlauksrifjum, 1/2 smátt skorinni agúrku, 1/5 búnt af gróft saxaðri ferskri myntu. Í lokin var svo saltað og piprað og svo bætti ég einni msk agave síróp til að fá gott jafnvægi í sósuna.

Tómatmaukið var gert á eftirfarandi hátt; í fyrstu voru þrír stórir tómatar skornir smátt niður, 1/2 dós niðurskornum tómötum,sex sólþurrkaðir tómatar, 1 chilli (hreinsaður og fræin fjarlægð, tvö pressuð hvítlauksrif, 1/3 búnt steinselja blandað saman í pott. Soðið upp og þegar þetta var farið að malla var blandan maukað með töfrasprota. Saltað og piprað eftir smekk.

Eins og áður sagði var meðlætið einfalt. Einn kúrbítur var skorinn í eins cm sneiðar, penslaður með olíu, saltað og piprað og grillaður á báðum hliðum. Sveppir skornir í helminga, paprika í fjórðungum og laukur skorin í fernt var þrædd upp á spjót og penslað með olíu og grillað.

Auðvelt er að búa til pítubrauð með matnum hafi maður ekki keypt þau tilbúinn. Meðfylgjandi er uppskrift sem ég gerði nýverið. Tvær tsk af geri er vakið í 250 ml af volgu vatni. 2 msk af sykri er bætt saman við svo að gerið taki við sér. 500 gr af hveiti eru sett í skál ásamt smá salti og 2 msk af jómfrúarolíu. Hrært saman. Þegar gerið er vaknað (farið að freyða) er því hellt rólega saman við hveitið. Hnoðað saman í hrærivél þar til mjúkt og fallegt. Látið hefast í 1-2 klst. Þegar deigið hefur hefast er það lamið niður aftur, nokkrir litlir hleifar útbúnir, penslaðir með smá jómfrúarolíu, saltað og piprað og svo grillað þar til tilbúið.

Auðvitað er gott að drekka með þessu létt rauðvín en sódavatn getur líka stundum átt við...stundum!

Bon appetit.

 

Stórkostlegt pasta með rækjum, humri og fois gras sósu

Mörgum kann að finnast þessi uppskrift eilítið skrítin...en hún er alveg meiriháttar. Þessi réttur er innblásinn frá ferð okkar hjóna á Sjávarkjallarann. Þar fórum við hjónin í síðasta mánuði í kvöldverð til að halda upp á trúlofunarafmælið okkar, þá sjaldan sem maður lyftir sér upp?!. Við keyptum matseðil (exotic menu) þar sem við fengum að smakka það besta sem staðurinn hafði upp á að bjóða. Og við vorum svo sannarlega ekki svikin af þeirri veislu. Einn af réttunum sem við fengum var humar borin fram í krukku með fois gras rjómasósu. Ég gerðist svo djarfur að spyrja þjóninn hvort hægt væri að fá einhverja hugmynd um hvað færi í réttinn. Hann sagðist ekki geta gefið mér uppskriftina, vel skiljanlegt, en gat talið upp fyrir helstu hráefnin, og það var nóg fyrir mig. Ég er ekki þar með að segja að rétturinn minn sé keimlíkur þeim sem ég borðaði á veitingahúsinu, alls ekki, en rétturinn á Sjávarkjallaranum var kveikjan að þessum rétt.

Góður humar er sennilega eitt besta hráefni sem völ er á. Það þarf svo lítið að hafa fyrir humri svo að máltíðin heppnist stórkostlega, eina sem þarf að passa er að ofelda hann ekki, þá verður hann þurr og deigkenndur. Annar ótvíræður kostur er sá að lítið þarf að bæta við humar, þ.e.a.s af kryddi eða öðrum hráefnum, til þess að máltíðin verði ljúffeng. Þó kemur hvítlaukur, smjör og hvítvín alltaf í hugann þegar humar er annars vegar. Ég er viss um að það eigi við fleiri nautaseggi en bara mig.

Fois gras er frönsk gæsalifur sem er annað hvort seld í heilu lagi, bitum, sem búðingur eða sem kæfa. Hún er algert lostæti, en á sama tíma algerlega decadent matur. Gæsalifrin er fengin, ekki úr villtum fugli, heldur úr heimaalinni gæs sem hefur verið alin mjög ríkulega upp á korni. Nokkrum vikum fyrir slátrun er gæsinni gefin geysilegt magn af korni. Við eilíft kornát (eintómar hitaeiningar) gæsarinnar, sem hún breytir í fitu til geymslu, þróar með sér fitulifur og mikla lifrarstækkun. Þeir sem gagnrýna þennan mat sem mest eru ekki heilsugúru heldur dýraverndunarsinnar sem segja þetta ómannúðlega meðferð á gæsinni. Og þeir hafa ýmislegt til síns máls, þar sem gæsinni er gefið kornið með magasondu. Ekki mjög sjarmerandi aðferð. En framleiðendur fois gras segja á móti að dýrin séu ekki meidd með þessari aðferð og að aðferðin sé aldagömul (amk síðan fyrir 2500 f Krist). Hvað sem því líður er fois gras stórkostlega bragðgóð. Hún er jafnframt mjög dýrt hráefni. En þessi uppskrift tekur lítið magn og teygir verulega á bragðinu.

Stórkostlegt pasta með rækjum, humri og fois gras sósu

Fyrst eru 8-10 stórir humarhalar teknir úr skelinni og skelin af humrinum barinn aðeins í sundur. Jómfrúarolía hituð upp og einn smátt saxaður garlic noble, einn smátt skorinn hvítur laukur steiktur í heitri olíunni og þegar laukurinn er farinn að glansa er humarskelinni bætt út á pönnuna steikt þar til hún fer að brúnast. Þá er 1 glas af góðu hvítvíni, ég notaði franskt riesling, bætt við og vínið soðið aðeins niður - lyktin verður algerlega dásamleg! Svo er einum líter af vatni hellt samanvið og lokið sett á. Þetta er svo soðið um stund þar til kröftugt soð fer að myndast. Til að flýta fyrir má bæta úti Oscars humarsoði og svo er soðið saltað og piprað. Lokið er svo tekið af og soðinu leyft að sjóða mikið niður, ca. um helming. Þvínæst er soðið síað (muna að kremja skeljarnar vel í sigtinu til að fá allt bragðið úr þeim) og sett aftur í pottinn. Þá er hnífsoddi (mjög litlu) af Túrmerik og paprikudufti bætt útí - ekki bara fyrir bragðið heldur einnig til að fá fallegan lit á soðið. Soðið aðeins áfram - ætli maður sé ekki búinn að sjóða þetta niður um rúmlega helming. Þá er 100 ml af rjóma bætt saman við og sósan soðin áfram þar til hún fer að þykkna. 1/3 búnt af steinselju er skorinn niður og bætt saman við. Þegar hingað er komið er tveimur teskeiðum af fois gras eða góðri gæsalifrarkæfu sett útí sósuna og hrært vandlega þar til að hún leysist alveg upp. Þegar um 4-5 mínútur eru eftir af eldunartímanum er humarhölunum bætt útí og leyft að sjóða í sósunni. Þegar 2-3 mínútur eru eftir af eldunartímanum er handfylli af litlum rækjum bætt úr og soðnar með.

10 mínútum áður en sósan var tilbúinn var 400 gr af góðum pasta (t.d. í brúnu pökkunum - A'bruzzia di Rustichella) soðið í miklu söltuðu vatni samkvæmt leiðbeiningum. Þegar pastað er tilbúið er vatninu hellt af og sósunni hellt saman við pastað. Blandað vel saman. Ferskum parmesan osti sáldrað yfir.

 Borið fram með einföldu fersku salati, nokkur græn lauf, tómatar, rauðlaukur og nýju baguette. Með svona góðum mat er nauðsynlegt að bera fram gott hvítvín og þegar sól skín fram á nótt...hvað er meira viðeigandi?

Bon appetit.

 

Fylltar kjúklingabringur vafðar beikoni með couscous og hvítlauksbrauði

Veðrið er þvílíkt - maður veit eiginlega ekki alveg hvað maður á að segja. Það er búið að vera bongóblíða í nærri tvær vikur. Þegar það er sumar, gott veður og hlýtt þá langar mann bara til að grilla og njóta lífsins. Einhvern veginn rímar hvítvín alltaf við sól og blíðu - og því kaldara því betra. Það er í raun fátt betra en að drekka kalt hvítvín í sólinni, setjast í mjúkan stól á svölunum og spá í spilinn meðan maður fylgist með matnum á grillinu.

Konan mín, Snædís, er að fljúga og bróðir minn kom og hélt mér félagsskap og borðaði með mér og börnunum. Það er alltaf gaman þegar að við erum að elda saman (þetta hljómar eins og kvæði úr grunnskóla) en bróðir minn er afar góður kokkur og kemur með frábærar hugmyndir. Ég hafði keypt fyrir nokkru kjúklingabringur sem ég hafði geymt í frysti og hef verið að spekúlera hvað ég ætti að gera við þær. Deginum áður hafði ég vaðið fyrir neðan mig og tók þær út úr frystinum til undirbúnings (það er nefnilega merkilegt hvað maður gleymir að nota þennan frysti).

Þegar ég átti afmæli - og varð 31 árs (fo%&$ng devistating hvað maður er að eldast) gáfu mamma og pabbi mér matreiðslubók eftir Lesley Waters sem heitir Healthy. Frábær bók og í henni er margar girnilegar uppskriftir. Ég held að það sé hægt að fá þessa bók í Kokku, einni dýrustu búð Íslands, ásamt mörgum öðrum frábærum vörum. Ég fíla flest við verslunina Kokku - gott úrval af öllu milli himins og jarðar sem áhugakokka gæti hugnast, nema verðið sem er algerlega yfirgengilegt ... yfirgengilegt! Nóg um Kokku ... í bókinni Healthy var uppskrift sem var ekkert svo ósvipaðri þeirri sem ég er að blogga hér. Það er ekki eins og þetta hafi verið hugmynd höfundar bókarinnar heldur - það er allt krökt af uppskriftum svipaðri þessari - þannig að segja má að þessi uppskrift sé komin úr nokkrum áttum.

Fylltar kjúklingabringur með couscous og hvítlauksbrauði

Fjórar kjúklingabringur eru þvegnar og þurrkaðar. Bringurnar eru svo "butterflied", þannig að þær eru skornar á þverveginn (þó ekki alveg í gegn) og opnaðar eins og bók. Svo er 1/2 dós af fetaosti í kryddolíu (frá Mjólku), 7-9 átta sólþurrkaðir tómatar og 1/3 búnt af basil skorið niður og blandað gróflega saman. Fetaosturinn/tómatarnir/basil blandað er þvínæst lögð ofan á kjúklingabókina og bókinni síðan lokað. Til að innsigla söguna er beikoni vafið utan um, svona 4-5 sneiðar utan um hverja bringu og hún svo skorðuð með nóg af tannstönglum. Grillað á heitu grilli þar til kjarnhiti var um 82 gráður.

Með matnum var couscous. Ég keypti lífrænt couscous sem var útbúið samkvæmt leiðbeiningum. Heimagert hvítlaukssmjör var hitað á pönnu og svo var couscousinu hellt útá og steikt um stund. Svo var niðurskorinni grænni papriku, gúrku og koríander bætt saman við og saltað aðeins og piprað - og svo steikt um stund.

Með matnum var svo salat; klettasalat, 10 kirsuberjatómatar helmingaðir, 1/4 niðursneiddur rauður laukur, ristaðar furuhnetur, nokkrar sultanas, safi úr hálfri sítrónu, smá jómfrúarolíu og svo salt og pipar. Einnig bjó ég til hvítlauksbrauð úr baguette sem ég keypti og skar niður og setti heimagert hvítlaukssmjör á milli. Brauðinu pakkaði ég inn í álpappír og grillaði á efri grind á sama tíma og ég grillaði kjúklinginn.

Með kjúklingnum ætlaði ég svo að hafa jógúrtsósu en sá í ísskápnum tilbúna sósu úr búð, með basil og hvítlauksbragði - alveg hreint ágæt. Máltíðin heppnaðist sérstaklega vel - kjúklingurinn alveg lungamjúkur.

Bon appetit.

Heimagerð flatbaka með fjölbreyttu áleggi

Ég hef að minnsta kosti tvívegis áður bloggað eitthvað um pizzur. Bæði sem ég hef gert í ofni og svo sem ég hef grillað. Grillaðar pizzur eru alveg frábærar - þær verða nærri alveg eins góðar og eldbakaðar flatbökur frá Eldsmiðjunni. Pizzur eru "official vaktamatur landspítalans". Þegar starfsmenn spítalans vilja gera vel við sig, til dæmis á föstudögum og maður þarf að dúsa á vaktinni, þá leggja starfsmenn í púkk og panta nokkrar pitsur. Yfirleitt hefur Eldsmiðjan vinninginn - það krefst engra skýringa hvers vegna þær eru valdar ofar öðrum flatbökufyrirtækjum.

Það er einhvern veginn þannig að maður fær aldrei ógeð af pizzum. Eiginlega er sama hve oft maður borðar þær. Ég held að það hafi verið sagt best í bíómyndinni Threesome (ekki klámmynd - verið róleg), sem er afar hallærisleg bíómynd frá 1994 (sem var frábær þá, þegar maður var unglingur - en eldist afar illa) með Lara Flynn Boyle, Stephen Baldwin og Josh Charles - þá sagði ein aðalpersónan um flatbökur að "pizza is like sex...no matter how bad it is...it's still pretty good". Veit þó ekki hvað fólk er almennt sammála þessu en mér finnst þetta passa nokkuð vel. Pitsur eru alltaf helvíti góðar.

Heimagerð flatbaka með fjölbreyttu áleggi

Eins og ég nefndi áður þá hef ég bloggað um pizzugerð - þannig að þetta verður bara svona copy-paste stemming frá fyrri færslum nema hvað áleggið snertir.

Útí 250 ml af ylvolgu vatni er sett 2 tsk þurrger og 30 g af sykur eða hunangi . Blanda saman vatninu, gerinu og sykri (eða hunangi) saman og leyfi gerinu að vakna - þá freyðir svona ofan á vatninu - tekur svona 10-15 mín. 500-700 gr. hveiti er er sett í skál og saltinu og olíunni blandað saman við. Mikilvægt er að leyfa gerinu að vakna vel og rækilega og ekki setja saltið þarna úti - þar sem saltið hamlar aðeins gerjunarferlinu. Blanda vatninu svo hægt saman við hveitið þar til það verður að góðum deigklump. Það er mikilvægt að hræra deigið vel - þannig hefast það mikið betur og bragðast líka betur. Ég vil að deigið dúi vel undan fingri og þegar áferðin er þannig að deigið jafnar sig hratt þegar maður ýtir fingri í það breiði ég viskastykki yfir skálina og leyfi að hefast - eins lengi og maður hefur tíma. Deigið er nóg í tvær pizzur.

Það komu upp smá vandamál við gerð flatbökunnar. Gerið kláraðist - eða næstum - ég átti smá eftir. Þannig að ég tók upp á því að vekja það í aðeins meiri sykri en ég geri venjulega. Ég hennti í deigið áður en að fjölskyldan fór saman í sund - þannig fékk það 2 tíma til að klárast. Venjulega fjórfaldast gerið á þeim tíma en núna, vegna gerskorts, var það aðeins tvöfalt. Þetta þýðir að deigið verður ekki eins þjált og þarf meiri vinnu við að fletja það út. Eins og oft áður þá svindlaði ég með tómatsósuna -ég er alveg hættur að nenna að gera mína eigin tómatsósu, þannig að ég kaupi bara þessar stóru dósir frá Hunt's, þær eru til í smá úrvali (núna finnst mér að einshver ætti að senda mér einhverja sposlu) en það sem ég nota er roasted garlic tomato sauce - sem er afar vel heppnuð. Og fljótlegt.

Á fyrri bökunni var skinka, sveppir, þistilhjörtu, ostur, rjómaostur með kryddjurtum og svo í lokin var niðurskorið bacon lagt yfir. Á seinni bökunni notaðir pepperoni (ég keypti óvart endastykki sem ég þurfti að skera niður - því urðu sneiðarnar þykkar og safaríkar). Svo setti ég rauðlauk, ólívur, afgang af höfðingjaost, rifin mozzarella ost og svo í lokin smá pipar. Bakað í 15-20 mínútur í heitum ofni þar til deigið hefur risið talvert mikið og osturinn farinn að verða gullin.

Með góðum mat er gott að fá sér smá rauðvínsglögg - fyrir valinu varð Castillo de Molina, Cab Sauv - afar ljúfengt, flaueliskennt og bragðmikið rauðvín.

Pastasalat með ofnbökuðum kjúkling og hvítvínssteiktum sveppum

Næturvaktaseríu undanfarnar tvær vikur er lokið í bili. Lof sé ... Ég er reyndar að fara að vinna um helgina en dagvinna á einhvern veginn betur við mig heldur en nokkurn tíma næturvinna. Ég held að það eigi við um flesta. Næturvinna hentar bara örfáum - svona næturhröfnum - það verður alltaf hálfundarleg stemming á næturvöktum. Undir morgun er starfsfólkið oft orðið hálf galsakennt og þá er oft stutt í grínið og sömuleiðis stutt í pirringinn.

Mágkona mín, konan hennar, sonur þeirra og tengdapabbi komu í mat í kvöld. Kolbrún mágkona var búin að biðja sérstaklega um matinn sem var í boði í kvöld. Einhvern tíma - ætli það hafi ekki verið fyrir um ári síðan, þá um vetur - bauð ég þeim í mat og var með svona svipað pastasalat. Það var nokkuð frumlegt að ég held með kjúkling, kartöflum, rúsínum, ferskum kryddjurtum og svoleiðis. Heppnaðist vel og hún hefur verið að skora á mig að bjóða sér aftur í sama matinn. Mér fannst fyrri atrennan að þessum rétt vera full vetrarleg með kartöflunum, þannig að í þetta skiptið var reynt að gera þetta aðeins sumarlegra - eða allavega aðeins léttara - við átum samt öll yfir okkur.

Nigella Lawson, eldhúsgyðja með meiru, hefur einhvern tíma gert líkan rétt, þannig að hugmyndin er að einhverju leyti sótt til hennar - kannski þá ekki svo frumlegt hjá mér eftir allt saman. Ég man þó ekki í hvaða bók það var - gæti hafa verið How to eat. Eiginlega allt sem frá þeirri konu kemur er frábært. Svo skemmir ekki að það er gott að horfa á hana á sama tíma. Maður veit eiginlega ekki hvort maður er að slefa yfir henni eða matnum sem hún er að elda, það gildir einu!

Pastasalat með ofnbökuðum kjúklingi og hvítvínssteiktum sveppum

Fyrst var 1,5 kg ferskur kjúklingur þveginn og þurrkaður og svo lagður í eldfast mót. Svo var tveimur msk af jómfrúarolíu nuddað yfir haminn og fuglinn svo saltaður og pipraður. Smá þurrkuðu oregano og timian var svo sáldrað yfir. Bakaður í ofni við 180 gráður í sirka klukkustund eða þartil kjarnhiti er kominn í 84 gráður. Þegar kjúklingurinn er svo tekinn úr ofninum er heilmikið af olíukenndu soði í kringum fuglinn - mjög mikilvægt að henda þessu ekki. Kjötið af fuglinum er svo losað af beinunum og látið liggja í soðinu á meðan klárað er að setja réttinn saman.

Maður á eiginlega að vera byrjaður á eftirtöldum skrefum þegar kjúklingurinn kemur úr ofninum til að vera snöggur að raða réttinum saman. Ég held að það skipti máli.

Næst eru 250 gr af sveppum skornir í tvennt. Jómfrúarolíu og 1 muldum garlic noble (eins og eitt stórt kúlulaga hvítlauksrif) hitað á pönnu og þegar laukurinn er farinn að svitna er sveppunum bætt á pönnuna og steiktir í smástund. Þegar sveppirnir eru farnir að taka lit er hálfu til einu glasi af hvítvíni hellt út og soðið niður um tvo þriðju.

Ein handfylli af furuhnetum eru ristuð á þurri pönnu og þegar þær eru farnar að taka lit er handfylli af sultanas bætt á pönnuna og steikt aðeins áfram. Tekið af hitanum. Svo er 50 gr af parma osti raspað niður ásamt 30 gr af venjulegum goudaosti og lagt til hliðar. Heilt búnt af basil og hálft búnt af steinselju er skorið niður og lagt til hliðar.

700 gr af góðu pasta (ég notaði Rustichella d´abruzzo- sem er alltaf að verða sjaldséðara pasta í hillum verslanna - skandall!!!) er soðið skv. leiðbeiningum í miklu söltuðu vatni þar til al dente. Þegar pastað er tilbúið er vatninu hellt frá og sett í skál - núna skiptir máli að hafa hraðar hendur á meðan pastað er funheitt - það mun soga í sig allt það góða bragð sem bætt er samanvið - kjúklingi, sveppunum, ferska kryddinu, ostinum, hnetunum og rúsínunum er blandað saman við og hrært vel saman. Látið standa í skamma stund áður en það er borið fram.

Borið fram með fersku salati; græn lauf, bláber, niðurskornir kirsuberjatómatar og mulin fetaostur lagt á flatan disk. Í lokin er nokkrum graskersfræjum sáldrað yfir. Einnig var heitt brauð með heimagerðu hvítlaukssmjöri.

Í desert var svo gerður samkvæmt pöntun creme brulée, ekki svo ólíkur og ég gerði fyrir nokkrum vikum síðan. Læt þá færslu með núna með smá breytingum.

Dásamlegur jarðaberja og bláberja creme brulée

Fyrst er ein og hálf vanillustöng klofin í tvennt og fræjunum skrapað út. Fræin og belgirnir er því næst sett í pott ásamt 600 ml af rjóma. Rjóminn er hitaður nærri því upp að suðu og svo er slökkt undir og rjómanum leyft að standa í 15 mínútur. Þá er vanillubelgurinn veiddur upp úr og hent. Svo er átta eggjarauðum og 80 gr af hvítum sykri blandað vel saman. Rjóminn er hitaður aftur og þegar hann er orðin vel heitur er honum hellt rólega saman við eggjablönduna. Hrært vel saman og svo er rjóma-eggja-sykur blöndunni hellt í gegnum sigti ofan í pottinn á nýjan leik. 150 gr af jarðaberjum eru þvegin og þurrkuð og svo skorin í fjórðunga. 100 gr af bláberjum eru einnig skoluð og þurrkuð. Þá er þeim raðað fallega í 8 lítil eldföst mót. Því næst er eggjablöndunni hellt varlega ofan. Eldföstu mótin eru sett í bakka og heitu vatni er hellt útí bakkann þannig að vatnið nái upp á miðju eldföstu mótanna.

Bakað í heitum ofni við 180 gráður í 20-25 mínútur. Þegar bruléeinn er bakaður er hann tekin úr ofninum og leyft að kólna rólega í vatnsbaðinu. Eldföstu mótin eru svo sett í ísskáp og leyft að kólna í 3-4 klukkustundir. Rétt áður en eftirrétturinn er borin fram er perlusykri stráð yfir bruléeinn og sykurinn svo bræddur með brennara.

 Bon appetit

Asískt grill í brakandi sól

Þvílíkt og annað eins. Maður er ekki vanur því að fá svona veðursæld. Ég hafði nefnt í fyrri bloggum að ég hafi verið að vinna á slysa og bráðadeild í seinustu viku. Á meðan var sól og sæla - það má segja að ég hafi sofið frá mér sólina. Helgin var meiriháttar en hver hefði trúað því að þetta myndi halda áfram. Þetta er eins og að horfa landsleik og krossa fingurnar og vona að strákarnir okkar (stelpurnar vinna nú yfirleitt) muni klára dæmið. Svo ætlar þetta bara að hanga. Að minnsta kosti í dag, spáin er eitthvað drungalegri fyrir morgundaginn en eftir svona daga segir maður bara að það sé gott fyrir gróðurinn.

Það er búið að vera mikil sókn í heimasíðuna í dag. Fyllist bara stolti yfir því hve margir skuli vilja lesa bloggið mitt. Maður er ekki einu sinni að skrifa um konur með brókarsótt eða lausgirta svæfingarlækna ... bara um mat og sósur og svoleiðis. Ég þakka bara fyrir áhugann og vona að ég haldi áfram að vekja áhuga fólks um matseld og lífsgæðin sem góðum mat fylgir. Fátt er betra.

Ég eldaði úti á svölum í kvöld. Ég elska að elda úti á svölum. Ég er með frekar stórt grill sem hefur auka gashellu og svo gott standborð - butcher's table - sem ég fékk einhvern tíma úr IKEA. Það hefur sannarlega nýst mér vel á svölunum. Þegar maður horfir á nýlega matreiðsluþætti er mikið um það að eldað sé utan dyra. Það er allavega stemmingin í mörgum evrópskum þáttum sem ég hef horft uppá. Það má því segja að ég sé undir áhrifum frá þeim þáttum - raðaði öllu í kringum mig. Stillti öllu upp á diska og platta og var mjög kalkúleraður í eldamennskunni. 

Asískt grill í brakandi sól
Þetta var samvinnuverkefni okkar hjóna - allavega hvað aðalréttinn snerti. Ég var í dagvinnu í dag - byrja aftur á vöktum á morgun og ég bað Snædísi um að kaupa lax og gera eitthvað gott við hann. Hún gerði það svo sannarlega. Hún keypti 800 gr af sjóöldum lax og lagði í skál. Hún hellti 20 kl af Teriyaki sósu, 40 ml af soya sósu yfir. Raspaði svo 4 hvítlauksrif og 2 cm af þykkri engiferrót yfir fiskinn og lét standa í ísskáp í þrjár klukkustundir. Þetta var svo grillað á álbakka þar til tilbúið - ætli það hafi ekki tekið um 15 mínútur í heildina - sennilega tæki það styttri tíma ef ég hefði fattað að ég slökkti óvart undir laxinum - þannig að hann var eldaður á indirect hita. 

Með matnum var "roast pepper salad" - eitthvað sem mér datt í hug þegar ég horfði inn í ísskápinn. Það var til babyleaf salat, nokkrir kirsuberjatómatar. Svo sá ég rauða papriku og nokkra sveppi. Papríkuna skar ég í nokkra bita og þræddi upp á tein en sveppina setti ég á teininn í heilu lagi. Þetta var svo penslað með smávegis jómfrúarolíu og saltað og piprað og grillað þar til svarbrúnar renndur voru farnar að myndast á grænmetinu. Þegar grænmetið var eldað var því blandað saman við laufin og tómatana og svo var smá fetaostur mulinn yfir.

Það voru til afgangshrísgrjón síðan kvöldið áður, þannig að ég bjó til hrísgrjónasalat. Það var afar einfalt. 1/3 kúrbítur, 6-7 sveppir, og hálf paprika voru skorin í bita og steikt á pönnu, þegar grænmetið var að verða tilbúið var 2 msk af soya sósu hellt út á og grænmetið látið krauma í sósunni. Þegar soya sósan var soðin niður var grænmetið tekið frá. Því næst voru tvö egg brotin á pönnuna og hrærð saman þannig að úr varð eggjahræra. Eggjahræran var svo tekin til hliðar. Þá voru hrísgrjónin sett á heita pönnuna og steikt í smá stund, grænmetinu bætt saman við, svo eggjunum og steikt aðeins áfram. Smá soya sósu bætt saman við til að grjónin tækju öll lit og svo saltað og piprað. 

Ég bjó einnig til smá grillbrauð - þau eru í miklu uppáhaldi hjá fjölskyldunni. 2 tsk af geri er vakið í 250 ml af volgu vatni. 2 msk af sykri er bætt saman við svo að gerið taki við sér. 250 gr af símeljumjöli og 250 gr af hveiti eru sett í skál ásamt smá salti og 2 msk af jómfrúarolíu. Hrært saman. Þegar gerið er vaknað (farið að freyða) er því hellt rólega saman við hveitið. Hnoðað saman í hrærivél þar til mjúkt og fallegt. Látið hefast í 1-2 klst. Þegar deigið hefur hefast er það lamið niður aftur, nokkrir litlir hleifar útbúnir, penslaðir með smá jómfrúarolíu, saltað og piprað og svo grillað þar til tilbúið.

bon appetit og skál.

Lamb á þrjá vegu með tvennskonar kryddsmjöri og bræddum osti

Næturvaktarunu á slysa og bráðadeild er lokið. Við tekur vaktavika á lyflækningadeildum. Við fjölskyldan fórum í bústaðinn til foreldra minna til að jafna okkur eftir vinnuvikuna. Ég keyrði í bústaðinn í gærmorgun eftir vaktina og svaf frameftir degi við fuglasöng. Vaknaði svo við það þegar faðir minn kom með börnin mín seinnipartinn.

Þessar bústaðarferðir með fjölskyldunni eru miklar matarhelgar. Það má eiginlega segja að við keppumst við að njóta lífsins. Veðrið var dásamlegt. Valdís og Villi voru að leika sér út í garðinum umhverfis húsið. Ég og pabbi reyndum að undirbúa að setja upp grindverk. Fyrir kvöldmat var farið í heita pottinn og sólin sleikt með köldum fordrykk.

Dóttir mín fékk að velja hráefnið. Hún hefur dýran smekk. Sjálf segir hún að lambakjöt sé uppáhalds maturinn sinn. Ég get svo vel tekið undir það með henni. Ég elska að elda úr lambakjöti. Uppáhalds maturinn minn er eiginlega troðið lambalæri. En það var ekki á boðstólunum í kvöld. Valdís valdi bæði lambainnralæri, lambalundir og lambafille - reyndar litla bita af hverju. Við ákváðum því að marinera hvern bita á mismunandi máta. Úr varð heljarinnar veisla.

Ég átti að sjá um aðalréttinn og sósugerð, pabbi ætlaði að sjá um meðlætið. Pabbi ætlaði að sjá um að kaupa í matinn og sósugerðina en klikkaði á því að kaupa jógúrtina sem átti að vera undirstaðan í sósuna. Úr varð því kryddsmjör og ostasósa í staðinn. Einhver setti inn athugasemd um daginn að ég notaði alltof mikið af smjöri, feitum ostum og rjóma - það fór engin rjómi í þetta en nóg af ostum og eitthvað af smjöri.

Lamb á þrjá vegu með tvennskonar kryddsmjöri og bræddum osti

Eins og ég nefndi hafði dóttir mín valið þrenns konar bita af lambakjöti. Þeir fengu hver sína marineringuna. Lambainnralærið (sirka 500 gr) var lagt í skál og 1 hvítlaukur var pressaður yfir. Lauf af 5-6 greinum af rósmarín var saxað niður og dreift yfir. Svo var saltað og piprað. Góðri jómfrúarolíu var hellt yfir og svo var vöðvinn nuddaður upp úr kryddinu.

Næst voru svo lambalundirnar. Við vorum með sirka 400 gr. í það heila. Þær voru einnig lagðar í skál, safi úr hálfri sítrónu, væn skvetta af jómfrúarolíu, 1/2 búnt af niðurskorinni myntu, 1/4 búnt af ferskri bergmyntu og smávegis af steinselju, salt og pipar var sett í skálina. Blandað vel saman og látið liggja svona í nokkrar klukkustundir.

Tveir bitar af lambafille (ca 400 gr) voru settir í grunna skál, nuddaðir með jómfrúarolíu, salti og pipar og svo var 2 tsk af lamb Islandia frá Pottagöldrum sáldrað yfir. Almennt finnst mér betra að nota einstaka kryddjurtir, því þá veit ég hvað mikið af hverju fer í réttinn, frekar en að nota svona tilbúnar blöndur. En niðurstaðan var góð. Kjötið fékk svo að marinerast í nokkrar klukkustundir á meðan við lékum okkur úti eða sinntum garðverkunum.

Þar sem faðir minn hafði gleymt að kaupa í sósuna varð að redda einhverju með kjötinu. Ég bjó því til tvennskonar kryddsmjör og svo brædd-ostasósu. 50 gr af mjúku smjöri var sett í skál, 1/5 búnt af smátt saxaðri myntu, 1/5 búnt af smátt skorinni steinselju, 1/2 smátt saxaður rauður laukur, safi úr hálfri sítrónu og nýmalaður pipar. Seinna smjörið var bara klassískt hvítlaukssmjör; 40 gr af smjöri, 1/2 hvítlaukur, kraminn, og fersk steinselja blandað vel saman. Ostasósuna er eiginlega ekki hægt að kalla sósu en það meðlæti reyndist vera leynigestur kvöldsins. Einn gullostur var lagður á álpappír, gataður að ofan með gafli og svo vafinn inn í álpappírinn. Osturinn var svo settur á grillið og fékk að krauma þar á meðan lambið og kjötið var eldað. Bráðinn gullostur - algert sælgæti - svona matseld á ostum verður svo sannarlega í boði aftur í sumar.

Með matnum voru bökunarkartöflur sem höfðu verið skornar í helminga, penslaðar með hvítlauksolíu og grillaðar þar til gullinbrúnar og mjúkar. Einnig bjó pabbi til sveppi fyllta með blámygluostum. Með matnum var drukkið gott rauðvín og smjattað - hvað annað var hægt.

p.s. Faðir minn, Ingvar, hringdi í mig áðan til að láta mig vita hvernig afgangurinn af lambalundunum hafði smakkast. Við elduðum ekki allan matinn þar sem bróðir minn komst ekki vegna þess að hann var að fara að vinna. Hann sagði að sólarhringamarinering hefði verið alveg meiriháttar og maturinn hefði verið alveg frábær. Ekki slæmir dómar - næst marinera ég lengur.

Bon appetit.